اوچ دُردانه، انتظار جوزجانی، غفور جان وفا و ملا تاج محمد سرپلی حقیده
در بارۀ ما
website counter
تصاویر پانزدهمین سالروز وفات شادروان بیانی
رمضان مبارک
صفحۀ یوتوب ما
صفحۀ فیس بوک ما

افـغـانستانده تورک- اوزبیک خلقی نهایت ده ستم کـورگـن ایـل- اولــوس. بــو ایــل- اولـــوس قـنـچـه هـم اوزاق تــاریـــخــــی اوتـمـیـشـگه ایگـه بـولـیـب بابا- اجدادلری کتـتـه خـان و خاقانـلیـکـلر قـوریب، دواریـغ ســـوریـب کـیـــلـگـن بــولـسه‌لـــر هـــم، قـالــه‌ویـرسـه اولـر سونگـی بـیـر- ایکـّـی عصـر مـابـیـنـیـده اوشـبـو چـیـگـره‌لـــــرده قـیـینـاق و قیـیـنـچـیـلیـکـلر آستیده حیات کیچیریب، شو بــاعـث مـدنـی- تـاریـخی، تیل و ادبیاتلری ایـزیلیب- یینچیلیب کیلگن خـلـق. اوشـبـو خـلــق نـیـنـگ محکـومیت تاریخی هنوزگچه هم سونگی ایکّی عصر آره‌سـیـده کـورگـن نـقـصـانـلـرنـی بـرطرف قیلیشگه امکانیت تاپه‌آلمه‌گن... ا

نـویـسـنـده گــان، شــاعـران و هنرمنـدان منـسـوب بـه مـلـیـت هـائـیـکـــه در وطـن عـــزیــز مــا زنــده‌گـی دارنـــد، بـخـصـوص مـلـیت اوزبـیـک قـرن های متمادی بخاطر غــــنــــامـــنـــدی فـرهــنگ مـــان آثــــــار زیــادی ایــجـاد کــرده انــــــد و از آنـــهــــا بــه مـیـراث رسیده، نـسـل به نسل مورد اسـتـفــاده قـرار گرفته است. ایـن واضــح اسـت آنـهـا بــخـاطــر رشـــد و انـکـشـاف هـنــر ســهـــم خــــود را ادا کــــرده انــد. امـروز بـسیـاری از هـنـرمــــنــــدان مـــا را مـی شنـاسـنـد، امــا دربـــاره زنـده‌گـی و فـعـالیت هـای آنهـا مـعـلــومــات نــدارنـد. شـفـیـع عـظـیـمـی یـکـی ازیــن چــهـــره های شناخته شده است... ا

فرهنگ و معارف بشری را که آیینـۀ تـمـام نـمـای هـســتی اجـتـمـاعـی گـفـتـه اند، مـحـصــول فـعـالـیـت هـای مادّی و معنوی انسان از بدو پیدایش تـا کـنـون می باشد. رشـد و رونـق آن نـه تنها بـاعث تـغـیـیــر و تکامل جوامــع بـشــری بـوده، بلکه صیقل گـر روح و روان افـراد جامعه نیز می باشد. هنــر مـوسیـقی کـه جُــزئــی از فـرهـنـگ بـشری مـی بـاشـد، هـمــواره بـــــا روح و عواطــف انـسـانی سـر و کـار داشـتـه، در نــوازش آن نـقـش بـس مـهـم دارد، هـنــر موسیقی یکی از مُبرم تریـن نـیـازمـنـدی هــای انـسـانــی بـوده و بــا سـرشـــت و ســرنـوشـت انـسـان پـیـونـد ناگسستنی دارد... ا

كـیـمـگـه بـاریـب ایـتـه یـن... ایـن ترانه ی زیـبـا را شـاعر گرامی شهباز ایرج ساخته اسـت و فـرهـاد دریـا هـم خـیلی زیبا اجرا كـرده است. زیـبـایـی این آهنگ از دیدگاه مـن دو مسـئلـه ی مهم دارد یكی این كه فـرهـاد دریـا از مــحــدود خــوانـنــده هـای افـغـانـسـتـان اسـت. كـه در اجرای آهنگ هـای اوزبـیكی مشكل لهجه ندارد و ترانه را خـیـلـی بـه زیـبـایی اجرا می كند و حتا فـكـر كـنم شاید شاعر آن حظ ببرد و كیف كـند و زیبایی دیگری كه آهنگ دارد او این است كـه تـرانـه ی اوزبـیـكـی در چـوكـات موسـیـقـی فارسی اجرا شده اون هم در سـاختار آهنگ های فرهاد دریا، و ترانه ی این آهنگ هم خیلی ساده... ا

در یـکـی از کـوچـه ها، در قریۀ دور افتاده در جوی زندان ولایت سمنگان، آواز خوش تــارهـا، صــدای آرام و متین چکش سبک بر روی چـوب تــراش خـــورده بــا صـــدای خـش خـش دسـتـان گــره بـسـتـۀ استاد مـحمد قل هفتاد ساله، موسیقی زندگی را تشـکـیـل مـی دهـد. دنبوره ها، در کنار دیــوار کـاه گـلـی کارگاه استاد محمد قل، صـف کـشـیـده انـد و انـتظار می کشند تا اسـتـاد، تارها را بر شانه های شان ببندد و آنـهـا نـیـز بـا شـور فـراوان، پـس از آشنا شـدن بـا سـر انـگشتان نوازندگان، بنالند. این روزها استاد محمد قل دنبوره ساز، به گفـتـۀ خـودش وقت سرخاریدن ندارد و به قول معروف دست به دستش... ا

اوشبو طریقت، عرفانی و فـلـسفی تفکر ایگـه سـی، «مـولـوی»، «مولانا» و عادی خـلـق ایچیده «ملای روم» لقب لری بیلن شهـرت قـازانگن بویوک شاعر جلال الدین محمد بـن بهـاؤالـدیـن ولد نامیگه منسوب دیر. تـورکـیه لیک ییریک تصوفشناس عالم مـرمـره اونیویرسیتی الهیات فاکولته سی نـیـنـگ اسـتـادی دوکتور سلجوق ایرآیدین «تـصـوف و طـریـقت لر» ناملی کتابیده، او نـیـنـگ آتـه سـی حقـیـده قـویـیده گیدیک مـعـلـومـات بـیـره دی: «سـلـطـان الـعـلما لـقـبـی بـیـلن تنیلگن محمد بهاؤالدین ولد بـن حـسـیـن البکری بلخ شهریده دنیا گه کـیـلـدی. آنـه سـی، خــراسان پادشاهی علاؤالدوله خوارزمشاه نینگ... ا

وطــن عـزیـز مـا یـك كـشور كاملاً سنتی است كه هنوز هم با تـسلط كـامـل عـلـم و تـكـنـالــوژی و ارتـبــاطــــات جــهـانی در جــهـــان و كـشــور هـای هـمــسایــه، در بــســیــاری از نـقـاط دور از مركز بـه جای قانون و حتـی گاهی به جای شرعیت نيز سنت ها و عرف و عادت ها بر سرنوشـت انـسـانهای جامعۀ ما حكم میكند. تغـیـیـر باورها و سنت هـا بسیار دشوار و زمانگیر است. از هـمـیـن جـهـت نـمی تـوان آنهـا را بـه زور تغییر داد یا با فـشار حركت آن را بـه سـوی زمـانوی شدن، جهانی شدن و قـانـونـی شـدن سرعت بخشید. تـفـكـر و دیــد جــامـعـۀ مـا نسبت بـه مـوسـیـقـی نیز از باورها و سنت های مردم... ا

حاجی عبدالرحیم اوغلی صدرالدین «انتظار»، ۱۳۲۲ نچی هجری قویاش ییلیندا، سرپل کئنتی نینگ عربخانه گذرینده بول آجونغا کوز آچمیشتیر. او، اوزونونگ یاراتتیغی پیشیغ و یوکسئک آنغلاملی قوشوغلاری یانیندا آوغانیستان رادیو و تلویزیونی آرقالی تارقاتتیغی تاتیغ سئسی بیرله اوقودوغو کویلری بیرله ده، ییللاردان بئری آوغانیستانلی تورکلر آراسیندا بیر سابلیغ شاعر و تاتیغ سئسلی ییراغو (قوشوغچو، موسیقیچی) تانیلیب، سئودئکلرینینگ کونگلونده شین (تخت) قوروب کئلمئکته دیر.

انتظار ایلک مکتبنی سرپلده بیتتیردئکتئن کئیین، بیلگیسینی آرتیرماق اوچون مزارشریف یولوغا توشوب، اوردا کی اسدیه دارالعلومی ده سئکیز ییل اوقودوقتان سونغرا ۱۳۴۴ نچی ییلدا اوگره تیمینی آداغلاب سرپل گه قایتیب کئله دی.

شاعریمیز مدرسه ده اوزچاغینینگ اونلو بیلگه لرینده ن تانیلمیش حرمتلی مولوی محمد حنیف «حنیف» نینگ بیلگیلرینده ن آسیغلاندیغینی بیلدیریرکئن، کئندینی قاضی ضیأ الدین «ضیا»، الحاج قاری محمد عظیم «عظیمی سرپلی» بیرله استاد غلام محمد «خدیم» نینگ شاگردی دئب ده تانییدی.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

صدرالدین انتظار، یالنغوز اوزبیک تورکچه سیده تئگیل دری تیلیده ده شعرلر یازمیش، آنجاق ۱۳۸۶نچی ییلدا اونونگ تورکچه شعرلرینده ن «گلشن ایچره» آتی بیرله یوزاوچ قوشوغو ۱۳۳بئتده میرزا اولوغ بئگ مطبعه سینده باسیلیب یایینلانمیشتیر.

سونغ ییللارغاچا «شمال حوزه» سینینگ شیبیرغان داکی قارا یاغ و گاز ریاستینده کنترول مدیری قوروغا ایشلئب کئلگئن انتظار، حاضر سرپل ده ائمگئکلی (متقاعد) اولاراق یاشاماقتادیر.

قویودا انتظار نینگ یوقاریدا سویله دیگیمیز بیتیگیده ن بیرنیچه اورنئک کئلتیره میز:

ابن یمین غزلیگه مشاعره

باریچه

مـــرد ایـگـیـت لـرگه قـیــلای خدمت توانـیـم باریچه

صــحــبـت نامــرد دئن قــاچـسام که جـانـیم باریچه

قـیــــــغــو و آزاردئــــن بـیـــزار مـــن ای دوسـت لــر

یخشی لیق دئن سوزلایین مئن تا زبـانـیـم بـاریـچه

جــهــل آسـیبی بـلا دورقـاچـغـیـل اونــدن زیــنــهـار

مئن هم اونگه قرشی من تا قـطـره قـانـیـم بـاریـچه

دشمـن ناکاره دئن یوق دور ازل دئن قـورقـیـشـیــم

مـئن کـوراش مـیـدانیـده بـارمـن نشانـیـم بـاریـچــه

صلح وبردم لیک قویاشی چیقسه اول دم اولکه غه

یــارقـــونــی دئـن کـوچ آلـور قـلبم ایشانیم باریـچـه

گـر رقــیـب شـوم بـولــدی عـشـق یـولـیـده خــطــر

ایـــســتاگــیـم وصـلـیـده دور تـــا آب و نانیم باریچـه

عـــزت دنـــیــا زر و زیـــــور گـه بـاغـلـــیــق انـتـظـار

نــئــچــــه لــر حــرمت قیلور ینگی چپانیم بـاریـچـه

زاغ و زغن

کئلدی طالب لر، باسیب آلـــدی هـمــه یئرنی بـه دو

نئچه گه تیترتمه توشتی، قـنـچــه هــم بـولــدی ینو

کـاکـل و کـــلاه آلـیـنـدی بـاشـیمـیــزدن جـبـر ایــلـن

تــوربــه سـقـال لــر قویوب بولدیک هـمــه مـثـل ببو

شهر ایـچـره خاک مرده سئپیلیب بولـدی ســکــوت

چـهـره مـیزگـه گرد پیری اولــتــوروب هـمـچـون قیرو

بـلـبـل شـوریــده اورنـیـــغــه قــونـــوب زاغ و زغـــن

نــوحــه ی طـــوطــی و قـمـری باغ ارا دور نـاشـنـو

قهرمان لیک شان وشوکت یوقیلیب قـالدی بـوگـون

پـــهلــوان بـاتــورلــرئـمــیـز جای لری بـولدی قــمــو

شــاعر و فـــرهنگ اهلی یاشونوب گاهی قـــاچیب

نـئـچــه سـی قـیلمی گـناه یـاولر قولـیده دیــر گــرو

قــنــچـه بـیـر بـرنـا ایـگیت لـر تهمت آتـیـغه اوچــوب

قـمـچـی و شـلاق لار تـئگــدی بـاشـیگه یا کــسـو

نــغــمــه ی نــای و دوتـار و ســـاز ویـلـــون و ربــاب

اولکه ده خاموش بولدی تیش گه کورمس دور بیـرو

جـان قــمـــه دور یــا مـگر تب توشتی مردم جانیغه

یــاشــونــوب قــاچــر کـه گویا توشسه جنگل گه الو

تـا کـه ائـرکین لیـک قـویاشی چیقمسه مشرق ارا

شــادلــیک دوریــنــی کــورمی حالیمیز بولمس دیو

دوکتور عبدالمنان تاشقین قلمی بیلن، ارمغان ویب صحیفه سیدن

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

حاجی آستانه قل اوغلی عبدالغفور «وفا» 1308 هـ. ش

عبدالغفور «وفا» 1308 نچی ییل جوزا آییده فاریاب ولایتی اندخوی نینگ (الندی خانه) گذریده دنیا گه کیلدی. او دستلبکی تعلیماتنی اوشه ییرده گی مکتبده (1324) ییلده بیتیریب، کیین بانکداریلیک رشته سی گه اوقیشگه باشله دی. شونینگدیک او خصوصی بیلیم نی اوقیب چیقدی.

هجری1325 ییلدن باشلب او مامورلیک، همده مدیرلیک لوازملریده، اندخوی، شبرغان، مزار شریف، همده سرپل شهرلریده (د افغانستان بانک) ده رسمی ایش قیلیب کیلدی.

غفور جان وفا دری و اوزبیک تیللریده شعر ایتیش یانیده موسیقی گه هم، آواز خوانلیک، کمپوزیتورلیک، قولی یوریشه دی. او 1322 نچی ییلدن باشلب شعر و ادبیات بیلن شغلله نیب، اوزبیک، دری و پشتو تیللریده یازگن شعرلری فاریاب، یولدوز، جوزجانان، دیوه، بیدار، ژوندون و باشقه نشریه لرده ترقه لیب حاضرگه چه مستقل صورتده چاپ ایتیلگن ایمس. عبدالغفور، «وفا» تخلصی بیلن خلق ارا تانیلیب کیلگن، وفا 1346 نچی ییلده «گلشن آرکستری» نی سرپل شهریده انتظار جوزجانی بیلن بیرلیکده اساس قویدیلر. وفا جنابلری نینگ خاص اهتمامی آسیتده موسیقی بیلیم اورگنیش اوچون انتظار جوزجانی، تاج محمد سرپلی و باشقه لر تعلیم آلیب و کمال تاپدیلر. او اوز زمانه سی نینگ بویوک ملی کوره شچنی صفتیده افغانستانده گی تورکی زبانلرنینگ سیاسی، فرهنگی و ملی ایرکینلیگینی قولده کیلتیرش اوچون اوته جانفشانلیکلر قیلگن. شونینگدیک 1357 نچی ییل آقیمیده (افغانستان رادیو و تلویزیون) استدیو سیده کابلده اوشبو «گلشن ارکستر» باریب قنچه قوشیقلر ثبت قیلگن لر.

اوشبو شاعر، آوازخوان، کمپوزیتور، حقیده قنچه کیره کلی معلومات بیرسک- جدا کم بولگن، تنگری تعالی عمرلرینی اوزاغ قیلسن!

یازوچی: انتظار جوزجانی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

عبدالله بیگ اوغلی تاج محمد سرپلی 1330 هـ. ش

رحمتلی عبدالله بیگ اوغلی تاج محمد سرپلی 1330 نچی ییل سرپل شهریگه قره شلی (سرخک) قشلاغیده بیر ضیالی عایله ده کوز آچدی. اوقیش و یازیش قابلیتینی آته سی دن اورگه نیب، سونگره او ییرده گی مکتبی ده بیلیم آلیشگه باشلب، خواجه دوکه و صیاد مدرسه لریده فضیلتلی دین عالملر محضریده قالگن اساسی تعلیماتینی تکمیل ایتدی. او عربچه، فارچه همده تورکی تیللرینی تولیق اورگه نیب چیقگن. او منطق، تفسیر، عقاید، صرف و نحو و باشقه علملرده بویوک استاد اوزبیکی، دری و عربی تیللرده شاعر بولگن. او ییگیتلیک چاغیدن باشلب شعر و ادبیات بیلن قیزیقیب، اوز آنه تیلی بولگن تورکی (اوزبیکی) تیلیده ایجاد قیلیب کیلماقده، اونینگ شعری ایجادیاتی بیر قنچه رسمی نشریه لرده ترقه لیب کیلگن. تاج محمد سرپلی، خواجه حافظ، بیدل، نوایی، مشرب، مقیمی، فضولی، عشقری، صوفی الله یار و باشقه شاعرلر، بویوک و عالملر دیوانلرنی انیق اوقیب بیله دی. او 1350 نچی ییلیدن باشلب حاضرگچه، افغانستان تورکی خلقلر مابینیده، بیر تنیقلی آوازخوان صفتیده تانیلگن و اوشه ییلده «گلشن آرکستر» نی اعضاسی بولگن.

او انتظار جوزجانی حلقه سیده قوشیلیب، زمانوی بیلیملر، قوشیقلر، ترانه همده علم و معرفت کسب ایتگن. هجری 1357 نچی ییلیده افغانستان ملی رادیو و تلویزیون گه باریب، قنچه اوقیشلر، ترانه لر انتظار جوزجانی بیلن بیرگه لیکیده ثبت قیلگن لر. حقیقت بو که تاج محمد سرپلی، صدرالدین انتظار جوزجانی نینگ شاگردلریدن بیری بولگن، موسیقی گه هم قولی یوریشه دی. اوبیز نینگ ادبی افتخارتیمیز دیر. اونینگ سوزی، بابا رحیم مشرب، عشقری، شاه پسند لرگه اوخشه ب کیته دی.

یازوچی: صدرالدین انتظار جوزجانی

وقـتـی بـا خـیـر مـحـمد چــاووش ملاقـات میـکـنـیـد، انسانی حلیم و مـتـواضـع و در عین زمان بـا مـنـاعت و سربلند را در برابر خـود مـی‌بـیـنـیـد. مـنـاعـت نـفـس و غرور مشـروع انـسـانی او در عین فـروتـنـی، از اعـتـمـاد بـه نـفـس و روحـیـۀ بـلند اتکا به خــود و بــاور هــای مـلـی او سر چشمـه می‌گـیـرد. یکجا با این روحیه، پـیـگیری در کـار، عـشـق و عــلاقۀ پــایــان نـاپـذیـر به مـوسیـقـی مـلـی و باور به موفقیت درین ساحه او را از دیـگـران مـتـمـایز می‌سازد. آهـستـه و شمــرده حــرف مــیــزنــد، بــا قـاطـعـیت از فکر و نظر خود دفاع می‌کند، شـوخ طـبـع و بـذلـه‌گــو است، با تبسم و صمیمیت شما را استقبال میکند... ا

هـنـر هـمـانـند شعر و ادبیات تراویدۀ ذوق و استعداد زیبایی شناختی انسان و نماد احساس و انـدیشـه های ظریف و تلطیف شدۀ اوست. انـسان نـه تنـهـا بـا ایـجاد و ابـداع پـدیـده هـای هـنـری ذوق و سلیقۀ زیبایی شـنـاخـتـی خـود را اقـنــاع و رشد مـیـدهـد، بـلـكـه درد ها و نیاز های روانی و حسّی خـود را نیز از راه شنیدن یا دیدن آن تسكین می دهد و بر طرف مـیـكـند. از هـمـیـن رو، تـا انسان بوده و هست، هنر با او هـمـراه است و مانند همه نماد های گونه گون فرهنگ بشری یكجا با نسلهای آدمــی پـویـه تـاریـخ را در نـور دیــده، فـراز و فرود هـای تـحــول و دگـرگـونـــی هــا را پذیرا شده است. ا

سـیـد کـبـیـر کمـال رحـمـتلی استاد غفار کـمـال نـیـنگ اوغلی دیر. سید کبیر نینگ قـولاغــی بـالــه‌لـیـگـیـدن دوتـار نــوالری و کلاسـیـک آهـنـگ‌لـر بیلن تانیش. آته‌سی رحـمـتـلـی اسـتـاد غـفار کمال افغانستان نـیـنـگ مـشـهـور کـلاسیـک خواننده‌لریدن بیری بـولـگن. سـیـد کـبیر ایندی رحمتلی آتـه‌سی نیـنگ ایزینی ایزلب بارماقده دیر. اوزیـنـی ایتـیشیچه: «اوزبیک خلقی نینگ اصل مـوسیقی‌سی دوتار دیر و مین دوتار بـیـلـن ذوقـلـنـه‌مـن. کـلاسـیک موزیک‌لر و فـلـکـلـوریـک قـوشـیقلرنی هم اوقویه‌من. الـبـتـه بـرچـه‌سـیـنـی اوز رحـمـتلی آته‌م، استاد غفار کمال دن اورگه‌نگنمن». سـید کبیر اوزبیکستان‌لیک... ا

ضیاء خواجه منصوری افغانستان‌ده خلق‌لر دوست‌لـیـگـی اوچـون فعال خذمت قیلگن اوسـتـاذ صنعتکارلریدن دیر. او ۱۹۲۰ نچی میـلادی ییلده تاشکند شهریده توغیلدی. بـاشـلـنـغـیچ تعلیمنی توگه‌تیب، موسیقه کـورسـیـنی هم عین شو ییرده توگه‌تدی. بــو کـورسـده دوتـار و سـیـتــار چَلـیشنی اورگـَنـدی. مـیلادی ۱۹۲۹-۱۹۳۰ ییـلـلـرده فـاریـاب، مزارشریف، سونگره کابل‌ده عمر کـیـچـیـردی. صنـعـتـکار افـغـانـسـتــــان‌ده اسـتـقـامـت قـیـلـه‌یـاتگن اوزبیک، ترکمن، تـاجیک، پشتون و هزاره‌لرنینگ، اینیقسه، یـاش‌لـرنـیـنـگ ارداقـلـی صحـبـتــداشی و صـمـیـمـی دوسـتی ایدی. منصوری نینگ افغانستان اوزبیکلری تیلی و... ا

دانش اندوزی و فـراگـیــری فـنــون ادبی و هـنــری از ســجـایـــای بــرازنــدۀ کسانی مـحـسـوب میگردد که دارای ذوق سلـیـم و صاحب دیـد وسیـع بـاشـنـد. مـردم ادب پـرور انــدخــوی همـانـند دیگر شیفته گان سرود و سخن از روزگاران قدیم تا امروز با ایــن روحــیــه آمــیـزش یـافـته، در پرورش گلبرگ هــای نـفـیـس ادب و هـنـر از خـود سلایق ویــژه یی نشان داده اند. منجمله گــرایـش مـهـر ورزانــۀ شـان در آمـوزش و گسترش هـنـر ظـریف موسیقی کلاسیک (نــوا هــای قــدیـمه به خصوص اوزبیکی) شــایـان یــاد کــرد اسـت. هـنـر دوسـتان در مــحــافــل هـنـری به نوا های روح نواز رامشگران با اشتیاق... ا

قـرن‌ها پیش جوگی‌ها در سفر ‌های بدون مــرز شان به افغانستان آمدند. هیچ کس نمی‌دانـد دقـیـقاً چـه وقـت؟ یـا چطور؟ اما همه می‌گویـنـد کـه آنـها سال‌ها پیش به این مـمـلــکــت آمــده‌انــد. هــیــچ کـــس نمی‌دانـسـت، آنـهـا کـجا می‌خوابند؟ کجا بـچـه‌هـایـشـان را بـه دنـیا می‌آورند و کجا بـا همدیـگر جمع می‌شوند؟ اما آنها بودند کـه هـمـیـشـه اولـیـن و تازه‌ترین خبر‌ها و کشف‌هـای دنیا را یا حداقل خبر کشف‌ها را برای مردم افغانستان می‌آورده‌اند. مثل مسافران جادویی که خبر‌های ســرزمـین های راز و رویا و جـادو را بـــا خــود حـمـل مــی‌کــرده‌انــد. شــایـد آنـهـا در ابــــتـــدا خیمه‌هایی همراه داشته‌اند... ا

بــابــه قِــران هـنـرمـنـد آواره و درویـشـی از ولـسـوالـی خُـلم (تـاشقرغان) بود. نام اصلی ‌اش عـبـدالـغفار فرزند سلطان بود. او در سال ۱۲۸۹ خـورشـیـدی در گــذر ده حــسن ولـســوالــی تــاشــقـرغان ولایت ســمـنـگـان پــا بـه جـهــان هـــســــــتی گـذاشـت. بـابـه قِـران از آوان کــودکـی به خـوانـدن آهـنگ ‌های محلی آغاز نمود. در سـن دوازده سـالـگـی نـزد مـرحوم محمد حـکـیـم تـنـبـور نـواز بـه نــواخــتــن دنبوره پـرداخـت. او پـس از ســـال‌ هـا تــوانست پـول نـاچـیـز را جـمع کند تا اینکه توانست دنـبـوره‌ای بــرای خــود خـریـداری کند. در ولسـوالــی تــاشــقـرغان به جز بابه قِران کسـی دیگری نبود که در محافل خوشی آهنگ بسراید... ا