دوست گرانمایه‌ام محمد علی سروری گرامی با نجابتی که در نهادش نهفته، بدون آنکه به کـمـبود آگاهی مـن و نـنـوشتن نام جاودان‌یاد سرور سرخوش در شمار هنرمندان کشته شده در دیباچۀ «دیدار با رامشگر گیـتـار نـگار» انگشت گذارد، فروتنانه و خموشانه فشردۀ زندگینامه و چند کلیپ هنرنمایی او را در پیامخانه گذاشته است. با سپاس از این دوست پاکیزه سرشت و پـیـام مهـربـانانه، روشنگرانه و آگاهی دهنده‌اش. (صبور سیاه سنگ)

آنچه میخوانید پاره هایی از یادداشت محمد علی سروری است:

او بیـرار بـیــا بیشینی روی در روی

یگ گبه ما موگویوم، دو تو بـوگوی

بیشینی و پگ مـو رازی دیل كـنی

چــاره‌یـی ازی غـمی سبیل كـنی

شهید سرور سرخوش مرد پیـشـگـام در عـرصۀ موسیقی مقاومت است. او همزمان با ورود ارتش شوروی به افـغـانـسـتـان راه و روش خـود را تـغـیـیـر داد و بـا سرودن و اجرای قطعات حاوی مضامین سیاسی شور خاصی به جـامـعـه ملـتـهب آن زمـان بـخـشید. شهید سرور سرخوش برادر بزرگ داوود سرخوش بوده و در ولـسـوالـی دایـكندی ولایت ارزگان بدنیا آمده بود. نامبرده شب عید قربان، تاریخ 25 سنبله سال 1362 به دست یك روحانی متعصب هزاره به قتل رسید. این واقعه همراه شد با قتل عام خـانــوادگــی طـوری كه از اطــرافـیـان و نزدیكان و مواشی (حیوانات) كه در خانه شان بود، هیچ یك زنده نماندند. تنها داوود سرخوش كه كوچك بود، با پنهان شدن در یک گوشه جان به سلامت بُرد.

شهید سرور سـرخـوش اگـر نـگـوییم آغازگر موسیقی مقاومت در افغانستان، لااقل در بین هزاره ها بود. او درد اجتماعی، سیاسی و تاریخی ملتش را نخستین بار با زبان و بیان موسیقی بازتاب داد. مـتـأسفانه این آوازخـوان بـزرگ سـیاسی‌سرا فرصت دیر ماندن برای رشد موسیقی افغانستان را نداشت و قربانی جهل و کوری حاکم بر مرز و بوم کشور گردید.

جای بسیار تأسف اسـت کـه شـهـیـد سـرور سـرخـوش شـایـد بـدون کـدام دلیلی، تنها به خاطر فریاد درد مردمش توسط کوران فرهنگ‌کُش ملتش به شهـادت می‌رسد. این موضوع زخم ژرفی بر دلی موسیقی ما بــوده این ژرف زخم التیام نخواهد یافت. جای سرخوش شهید در موسیقی مقاومت همچنان خالی است.

محمد علی سروری

با سپاس از رسانۀ وزین «آزره بامیانی» و گرداننده‌اش آقای محمد زمان احمدی برای باز چاپ این عکس جاودانیاد شهید سرور سرخوش