مرحوم ضیاء خواجه منصوری حقیده بیر سوز

افـغـانستانده تورک- اوزبیک خلقی نهایت ده ستم کـورگـن ایـل- اولــوس. بــو ایــل- اولـــوس قـنـچـه هـم اوزاق تــاریـــخــــی اوتـمـیـشـگه ایگـه بـولـیـب بابا- اجدادلری کتـتـه خـان و خاقانـلیـکـلر قـوریب، دواریـغ ســـوریـب کـیـــلـگـن بــولـسه‌لـــر هـــم، قـالــه‌ویـرسـه اولـر سونگـی بـیـر- ایکـّـی عصـر مـابـیـنـیـده اوشـبـو چـیـگـره‌لـــــرده قـیـینـاق و قیـیـنـچـیـلیـکـلر آستیده حیات کیچیریب، شو بــاعـث مـدنـی- تـاریـخی، تیل و ادبیاتلری ایـزیلیب- یینچیلیب کیلگن خـلـق. اوشـبـو خـلــق نـیـنـگ محکـومیت تاریخی هنوزگچه هم سونگی ایکّی عصر آره‌سـیـده کـورگـن نـقـصـانـلـرنـی بـرطرف قیلیشگه امکانیت تاپه‌آلمه‌گن... ا

نـویـسـنـده گــان، شــاعـران و هنرمنـدان منـسـوب بـه مـلـیـت هـائـیـکـــه در وطـن عـــزیــز مــا زنــده‌گـی دارنـــد، بـخـصـوص مـلـیت اوزبـیـک قـرن های متمادی بخاطر غــــنــــامـــنـــدی فـرهــنگ مـــان آثــــــار زیــادی ایــجـاد کــرده انــــــد و از آنـــهــــا بــه مـیـراث رسیده، نـسـل به نسل مورد اسـتـفــاده قـرار گرفته است. ایـن واضــح اسـت آنـهـا بــخـاطــر رشـــد و انـکـشـاف هـنــر ســهـــم خــــود را ادا کــــرده انــد. امـروز بـسیـاری از هـنـرمــــنــــدان مـــا را مـی شنـاسـنـد، امــا دربـــاره زنـده‌گـی و فـعـالیت هـای آنهـا مـعـلــومــات نــدارنـد. شـفـیـع عـظـیـمـی یـکـی ازیــن چــهـــره های شناخته شده است... ا

ضیاء خواجه منصوری افغانستان‌ده خلق‌لر دوست‌لیگی اوچون فعال خذمت قیلگن اوستاذ صنعتکـارلریدن دیــر. او ۱۹۲۰ نـچـی مـیـلادی یـیـلده تاشکند شهریده توغیلدی. باشلنغیچ تعلیمنی توگه‌تیب، موسیقه کــورسـیـنـی هـم عـیـن شـو ییـرده تـوگـه‌تـدی. بـو کورسده دوتار و سیتار چَلیشنی اورگه‌ندی. میلادی ۱۹۲۹-۱۹۳۰ ییللرده فاریاب، مزارشریف، سونگره کابل‌ده عمر کیچیردی. صنعتکار افغانستان‌ده استقامت قیله‌یاتگن اوزبیک، ترکمن، تاجیک، پشتون و هزاره‌لرنینگ، اینیقسه، یاش‌لرنینگ ارداقلی صحبتداشی و صمیمی دوستی ایدی.

منصوری نینگ افغانستان اوزبیکلری تیلی و موسیقه‌سی رواجی اوچون قیلگن خذمتلری غایت اولکن. او اوز اوغیل- قیزلری و نیوره‌لریدن تشقری جودده کوپ ترقی‌پرور یاش‌لرنی افغانستانلیک اوزبیکلرنینگ ادبیاتی، شعریتی، تیلی و موسیقه‌سیگه محبت روحیده تربیه‌له‌دی. او دوتارنی علیحده شوق و ذوق بیلن چه‌له‌ر ایدی. ضیاء خواجه اکه چه‌لگن دلنشین اوزبیک کلاسیک کویلری افغانستان رادیوسی آرقه‌لی هوا موجلریده همیشه جرنگله ماقده.

ضیاء خواجه منصوری تامانیدن دوتارده زور مهارت بیلن اجرا ایتیلگن «مناجات»، «دلخراج»، «تناور»، «بیات»، «ایسکی تناور»، «راحت» و «صوت مسکین» کبی دلربا کویلر هیچ کیمنی لاقید قالدیرمس ایدی و آدملرنینگ زیبا پرست‌لیک ذوقینی آشیریب، اولرنینگ پاک و نفیس قلبلریگه بیر عالم قوت و مدد بغیشله‌ردی.

کمینه «ایماق» افغانستان رادیوسی محلی پروگراملر اداره‌سیده ایشله‌یاتگن پیتیمده ضیاء خواجه منصوری نینگ دوتار و سیتار اسبابلری بیلن اجرا ایتیلگن کلاسیک کویلرینی ضبط ایتتیرگن ایدیم. بو کویلر ادبی ایشیتتریشلریمیزده دایما فایده‌له‌نیب کیلگن. بو کویلر حاضر هم افغانستان رادیو تلویزیونی نینگ موسیقه آرشیفیده سقلنماقده.

ضیأ خواجه منصوری جهان گذشته، تینیب- تینچمس، سیر غیرت و فعال انسان ایدی. او افغانستان نینگ دییرلی همه ولایتلرینی کیزیب چیققن. هندوستان، ایران، ترکیه، سعودی عربستانی، شورالر اتفاقی، آلمانیه و امریکا کبی خارجی مملکتلرده بولیب، اوشه یورتلرده‌گی خلقلرنی افغانستان نینگ قهرمان، جنگ‌آور، صلح‌دوست و مهمانواز خلقی حیاتی بیلن تنیشتیردی. اینیقسه، اوزبیکستان بیلن افغانستان خلقلری اورته‌سیده‌گی دوستلیک و برادرلیک علاقه‌لرینی یخشی‌له‌شده منصوری نینگ خذمتلری کتته دیر.

منصوری صنعتی‌نی اونینگ فرزندلری دوام ایتتیرماقده. اونینگ اوغیللری و نیوره‌سی تامانیدن ایتیلگن دلنشین قوشیق‌لر افغانستانده‌گی برچه اینی- آغه و برادر ملتلر اوچون ذوق‌بخش و یاقیملی دیر. مشهور صنعتکار، افغانستانده اوزبیک موسیقه‌سی نینگ ترقیاتی گه کتته حصه قوشگن سازنده، اوستاد ضیاء خواجه منصوری اوزاق بیتبلیکدن سونگ میلادی ۱۹۷۹ نچی ییلده تاشکند ده وفات ایتدی. او وفات ایتگن بولسه-ده، براق اونینگ صنعتی و خاطره‌سی صنعت سیورلر قلبیده همیشه برحیات دیر.

سویت اوزبیکستانی صنعتی، ژورنالی ۶ نچی سان ۱۹۸۲ نچی ییل، تاشکند .یازووچی: دُکتور فیض الله ایماق

وقـتـی بـا خـیـر مـحـمد چــاووش ملاقـات میـکـنـیـد، انسانی حلیم و مـتـواضـع و در عین زمان بـا مـنـاعت و سربلند را در برابر خـود مـی‌بـیـنـیـد. مـنـاعـت نـفـس و غرور مشـروع انـسـانی او در عین فـروتـنـی، از اعـتـمـاد بـه نـفـس و روحـیـۀ بـلند اتکا به خــود و بــاور هــای مـلـی او سر چشمـه می‌گـیـرد. یکجا با این روحیه، پـیـگیری در کـار، عـشـق و عــلاقۀ پــایــان نـاپـذیـر به مـوسیـقـی مـلـی و باور به موفقیت درین ساحه او را از دیـگـران مـتـمـایز می‌سازد. آهـستـه و شمــرده حــرف مــیــزنــد، بــا قـاطـعـیت از فکر و نظر خود دفاع می‌کند، شـوخ طـبـع و بـذلـه‌گــو است، با تبسم و صمیمیت شما را استقبال میکند... ا

هـنـر هـمـانـند شعر و ادبیات تراویدۀ ذوق و استعداد زیبایی شناختی انسان و نماد احساس و انـدیشـه های ظریف و تلطیف شدۀ اوست. انـسان نـه تنـهـا بـا ایـجاد و ابـداع پـدیـده هـای هـنـری ذوق و سلیقۀ زیبایی شـنـاخـتـی خـود را اقـنــاع و رشد مـیـدهـد، بـلـكـه درد ها و نیاز های روانی و حسّی خـود را نیز از راه شنیدن یا دیدن آن تسكین می دهد و بر طرف مـیـكـند. از هـمـیـن رو، تـا انسان بوده و هست، هنر با او هـمـراه است و مانند همه نماد های گونه گون فرهنگ بشری یكجا با نسلهای آدمــی پـویـه تـاریـخ را در نـور دیــده، فـراز و فرود هـای تـحــول و دگـرگـونـــی هــا را پذیرا شده است. ا