مرگ، این هیولای بی آرزم، شب و روز وظیفه دارد تا انسان ها را با اندوه جانگذار مواجه سازد و بهترین ها را به دیار نیستی بکشاند. مرگ این هیولای بی آرزم، بدون تشخیص خورد و بزرگ، پیر و جوان، خوب و بد، وارسته و زبون با دشنه بران رشته حیات انسا ن ها را بدون وقفه و به بهانه های واهی و گاهی بدون بهانه قطع می نماید. مرگ این هیولای بی آرزم از همان اولین لحظه پیدایش حیات ، با حیات دشمنی می ورزد و هر لحظه در کمین است تا حیات را به ممات تبدیل نماید. مرگ این هیولای بی آرزم، همه موجودات هستی را به تمکین وا داشته است و همه موجودات حیه اعم از نبات و حیوان بی چون و چرا به فرمان او تسلیم اند. انسان نیز علیرغم نا رضایتی نمی تواند با هیولای مرگ مقابله نماید و ناگزیر است در برابر چنین نیروی قهار تمکین نماید و تسلیم گردد. ما نیز نا گزیریم مرگ عزیزان مان را نا باوارانه بپذیریم و نظاره گر افول ستاره های درخشان باشیم.

در هفته یی که گذشت خبر مرگ یکی از چهره های درخشان محیط مان انجینر محمد ابراهیم یعقوب زاده ما را در عالم غربت و هجرت به سوگ نشاند. اینک سه، چهار روزی از این حادثه المناک نگذشته است که شاهد خاموشی ستارۀ درخشان دیگر محیط مان عبدالستار گلشنی این وارسته مرد فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی سرپل هستیم. عبدالستار گلشنی از اوایل جوانی تا آخرین لحظۀ حیات، همیشه در میان مردم زیست، از مردم آموخت و در خدمت مردم قرار داشت.

گلشنی در آوان جوانی با حلقه یی از فرهنگیان سرپل به سرودن شعر می پرداخت و بزم های موسیقی ترتیب می داد. درین حلقه طوریکه از زبان مرحومی شنیده ام، محمد قیوم عابد، نورالدین خیاط، عبدالرحمن آقایی، سید محمد دروگر، محمد امین جوزجانی، میرزا محمد یعقوب ، محمد مراد خان بلبل، خال محمد کوکب و دیگران اشتراک داشتند.

بعد تر زمانی که جنبش های اجتماعی و سیاسی در کشور اوج گرفت و احزاب سیاسی تشکیل شد، مرحوم گلشنی همگام با روشنفکران سرپل در مبارزات سیاسی کشانیده شد و به یکی از تاثیر گذاران جنبش نو پای جوانان تبدیل شد. بدون اشتباه می توان گفت او اولین کسیست که در سرپل هسته های اولیه جنبش را ایجاد نمود و آن را رهبری نمود. بعد از حادثه هفتم ثور ۱۳۵۷ گلشنی بحیث مسوول حزبی و شهردار سرپل کار های مهمی انجام داده، در تشکل و بسیج مردم نقش خود را ایفا نموده است. او اولین گروپ های دفاع خودی را از جوانان سرپل تشکیل داده در برابر نیرو های عقب گرا و ارتجاعی در جبهات گرم نبرد نیز اشتراک ورزیده است. مهمترین خدمت گلشنی درین دوره، حفظ و دفاع جان ده ها و صد ها تن از بزرگان سرپل اعم از روحانیون، متنفذین و روشنفکران است که یقیناً در نبود او سرپل نیز مثل دیگر مناطق کشور چنین شخصیت ها را از دست می داد.

عبدالستار گلشنی علیرغم تعلقیت در جناح خاص حزبی در برخورد با روشنفکران هیچگونه تعصبی نداشت. با همه روشنفکران صرف نظر از تعلقات ایدیالوژیک یا سازمانی، رابطۀ حسنه داشت. او می خواست روشنفکران سرپل فارغ از اختلافات سیاسی و ایدیالوژیک بخاطر خدمت گذاری به مردم سرپل متحد و یکپارچه باشند و از امکانات خود در بهبود وضع مردم مظلوم استفاده نمایند.

مرحوم گلشنی با دهاقین، کارگران، روحانیون، اهل کسبه و دکانداران نیز روابط صمیمی و حسنه داشت، همه اقشار مردم در سرپل او را از خود می دانستند و به حل مشکلات و پرابلم های خود از وی خواهان مشوره و نظر می شدند.

مرحوم گلشنی علیرغم فشار ها و نا بسامانی های اجتماعی و سیاسی و علیرغم تسلط نیرو های عقب گرا کشور را ترک نکرد و در محیط سرپل با مردم زیست و در میان مردم باقی ماند. زمانیکه طالبان، این نیروی عقب گرا و ارتجاعی، نظام قرون وسطایی را در شمال کشور نیز خواستند مسلط سازند، مرحوم گلشنی با دوست دیرینه اش محمد اعظم عظیمی موقتاً در پشاور پاکستان پناه گزین شد ، اما بیشتر از دو، سه ماه نتوانست درد غربت و مهاجرت را تحمل نماید. با قبول هر گونه ریسک که مسلماً خطر مرگ را نیز شامل می شد، دوباره به کشور عودت نمود و در سرپل در میان مردم به زنده گی ادامه داد. مردم نیز در حمایت از گلشنی در آن شرایط مضایقه نکردند.

بطور خلاصه می توان گفت که مرحوم عبدالستار گلشنی یکی از ستاره گان درخشان آسمان سرپل محسوب می گردد که به همه یکسان نور افشانی داشت و مبرا از هر گونه تنگ نظری و تعصب بود. او همه روشنفکران محیط را همچون فرزندان خویش و برادرانش دوست می داشت و به همه احترام می گذاشت. عبدالستار گلشنی مرد بی توقع، متواضع، انسان دوست، مقاوم و بی آلایش بود. با وجودیکه به یک فامیل مرفه تعلق داشت، در همه عمر از تهیدستان و مظلومین دفاع کرد و در برابر بی عدالتی، ظلم، عقب مانده گی و ارتجاع مقاومت ورزید.

عبدالستار گلشنی این چهره مانده گار فرهنگی، اجتماعی و سیاسی محیط که عمری را در وارستگی سپری کرد، در یکی دو سال اخیر با مریضی ناشی از کهولت دست و گریبان بود. اما هیولای مرگ او را نه در بستر مریضی، بلکه در حادثه ترافیکی غافلگیر ساخت.

روحش شاد و خاطراتش جاودان باد !

محمد الله وطندوست

اساسنامۀ بنیاد اجتماعی و فرهنگی بیانی

زندگینامۀ شادروان عبدالغفار بیانی

پنجاه و پنجمین سالگرد بیانی در سرپل

پنجاه و هشتمین سالگرد بیانی در سرپل