نواختن دوتار از زمان قدیم بدینسو در بـیـن مـردم تـُـرکـمـن مـروج است. الـبـتـه این آلۀ موسیقی جایگاه خـاص را در بـیـن مردم کسب نموده است. از این سبب دوتارنوازان بزرگ و معروف در قسمت استفاده و نـوازنـده‌گی افـتـخـار بـزرگ را برای مردم بخشیده است. دوتار یک آلۀ موسیقی کلاسیک و قدیمی بوده و در بـیـن مـردم تـُـرکـمـن مـروج اسـت کـه تـوسـط انگشتان نوازنده‌گان بزرگ و معروف نواخته می‌شود. نـوازنـده‌گـانـی کـه بـه رمـز هـای هـنـری آن بلدیت کامل دارند، در محافل بزرگ با کمپوز های خوب دوتار می‌نـوازنـد و مـردم بـا آواز آن خـوب گـوش فـرا مـیـدهـنـد و تـماشاچیان خود را خوش و مسرور احساس میکـنـنـد. ایـن آلـۀ مـوسـیـقـی را بـرعلاوۀ مردم تُرکمن و اوزبیک دیگر خلق ها هم با شوق و علاقۀ زیاد می‌نوازند. دوتـار در وطـن عزیز ما در مناطق تُرکمن و اوزبیک نشین در بین مردم توسط دوتارنوازان نامدار نـواخـتـه شده که با جذبۀ خاص و کمپوز های خوب خود، در قلب های مردم جا گرفته و تماشاچیان خود را خوش میسازند. علاقمندان خاص دوتار از شروع تا ختم محفل با علاقمندی فراوان گوش فرا میدهند و در ختم مـحـفـل از دوتـارنـوازان تشکری و سپاسگزاری مینمایند. در اینجا خواستیم سخنی چند در مورد استـاد مـرحـوم مـحـمـد سـرور بـخـشی اندخویی نوازنده و خوانندۀ نامدار کشور آورده و او را به معرفی بگیریم:

یوره‌ک بیر گل بـولسه بـِرسـم اِلینه

قـربـان بـولسَم لـبندا کـی خـالــینه

بلی این صدای محمد سرور بخشی است که از طریق رادیو تلویزیون ملی افغانستان شاید وطنداران عزیز ما شنیده باشند، امروز دوتارنواز و آوازخوان حنجره طلایی تُرکمن مرحوم محمد سرور بخشی در بین مردم نیست، ولی صدای او حالا نیز گوش های ما را نوازش مینماید. آواز دلنشین شادروان سرور بخشی در قلب مردم جا گرفته و همیشه در قلب مردم خواهد بود. آواز و صدای دلنواز مرحوم بخشی سزاوار توصیف است. برعلاوۀ مردم تُرکمن، دیگر ساکنین وطن عزیز ما نیز با علاقمندی خاص به آهنگهای او گوش فرا میدهند. سرور بخشی آوازخوان نامدار تُرکمن در بین دیگر آوازخوانان بخش کلاسیک از شهرت خاص برخوردار است. آوازی که از حنجرۀ مرحومی بر میآمد، سبب خوشی مردم است. هر کسیکه یکبار به آواز مرحومی گوش فرا دهد، مشتاق همیشگی آن میشود. محمد سرور بخشی در سال 1321 هجری شمسی در قریۀ آلتی بولک ولسوالی اندخوی ولایت فاریاب دیده به جهان گشود، نام پدرش حاجی خداینظر میباشد. دوره ابتداییه را در قریه آبایی‌اش خواند و بعد ها تعلیمات را طور خصوصی پیش بُرده است. محمد سرور بخشی چهارده ساله بود که پدرش دنیای فانی را وداع گفت. نبود پدرش باعث شد تا از درس و تعلیم محروم بماند. برای ادامۀ حیات و گذراندن روزگار به پیشۀ کشاورزی رو آورد. محمد سرور بخشی بیست و دو ساله بود که به خدمت مقدس عسکری رفت و این دَین وطنی خود را آبرومندانه سپری نمود. محمد سرور بخشی در خدمت عسکری نیز از آهنگ و موسیقی بدور نمانده و همیش دوتارش را با خود داشت. او با علاقۀ بسیار به سرودن آهنگ و نواختن دوتار می‌پردخت. جالب این است که محمد سرور بخشی را هیچ کسی رهنمایی ننموده است. اولین آهنگ و کمپوز سرور بخشی شعری بود از شاعر معاصر کشور «دولت گیلدی فدایی» و آن اینست:

علم گیرک یخشی یمانی بیلمانه

که در سال 1350 در برنامۀ پانزده دقیقه‌یی رادیوی ملی افغانستان به نشر میرسید. سرور بخشی آهنگ هایش را در رادیو و تلویزیون ملی ثبت نمود و از این طریق تا سال 1357 هجری شمسی در بین مردم به شهرت خاص رسید. آهنگ های او بعد ها در ولایات مختلف کشور به نشر رسید. شعر بیشتر آهنگ هایش را خودش می‌سرود و در ساختن آهنگ هایش از اشعار شاعران بزرگی چون حضرت مخدوم‌قلی فراغی، سید نظر سیدی، قربان توردی ذلیلی، ملا نفس، کیمنه، بابا رحیم مشرب، رحیم قل چولاق و عبدالرحیم غریب‌یار را استفاده می‌نمود. محمد سرور بخشی در فن آوازخوانی و نوازنده‌گی شاگردان زیادی داشت که از آن جمله میتوان پسر ارشدش عبدالوهاب سروری را نامبرد. دریغا که او در روز چهارشنبه، اول عقرب سال 1370 به نسبت مریضی (فشار خون) دنیای فانی را وداع گفت. انا لله انا الیه راجعون.

روحش شاد و مکانش جنت فردوس برین باد

برگرفته شده از وبلاگ نور قویاش