مـحمـدالله وطـنـدوسـت فـرزنـد الـحـاج مـیـرزا مـحـمد امـیـن جـوزجـانی در بیستم سرطان سال 1329 خـورشیـدی در قـریـۀ قرغان تپه سرپل تولد شده و در سال 1335 شامل مکتب ابتدایی شهر سرپل گردیده اسـت. از صـنـف دوم بـه بـعـد در شـهر شبرغان درس خوانده، صنف نهم را در متوسطه منهاج سـراج سـرپـل بـه پـایان رسانیده بعد از فراغت از صنف نهم شامل اکادمی تربیه معلمین کابل گردیده است. مـوصـوف بـعـد از فـراغـت از اکـادمی تربیه معلمین در سال 1347 شامل فاکولتۀ ادبیات و علوم بشری پوهنتون کابل گردیده از رشتۀ تاریخ و فلسفه فارغت حاصل نمود.

مـحـمـدالله وطـندوست دورۀ مکلفیت عسکری را در کورس احتیاط در سال 1352 سپری نموده از آغاز سـال 1353 در ریـاسـت استخـراج معادن وزارت معادن و صنایع به کار دولتی آغاز نمود و وظایف ذیل را عهده دار بوده است:

ـ مامور مدیریت پلان ریاست استخراج وزارت معادن و صنایع

ـ مدیر بررسی و حل اختلافات مدیریت عمومی کار و کارگر

ـ مدیر تقنین و معیار های کار مدیریت عمومی کار و کارگر

ـ مدیر عمومی تفتیش در ریاست تفتیش وزارت معادن و صنایع

ـ مسوول تبلیغ ترویج و آموزش کمیته حزبی شهر کابل

ـ معاون کمیته دولتی رادیو تلویزیون و سینماتوگرافی

ـ منشی کمیته ولایتی ولایت سرپل

ـ معین کلتوری وزارت اطلاعات و کلتور

ـ رئیس اطلاعات و کلتور ولایت جوزجان

ـ معاون شورای فرهنگی جنبش ملی اسلامی افغانستان

ـ رئیس شورای فرهنگی جنبش ملی اسلامی افغانستان

ـ نماینده جنبش ملی اسلامی افغانستان در تهران

از سال 1381 بدین طرف بنابر مجبوریت در مهاجرت بسر برده با خانواده یکجا در کشور دنمارک سکونت پذیر است.

محمدالله وطندوست از صنف هشتم به بعد در امور فرهنگی علاقمند گردیده، اولین نوشته هایش در جریده «ډیوه» جوزجان نشر گردید. او، زنده یاد محمدشریف نسیم پروان و مرحوم رضوانقل تمنا مدیران مطبوعات جوزجان را اولین استادان خود میداند. موصوف تشویق و ترغیب مرحوم میرزا محمد امین قبله گاه خویش را خیلی ارزنده دانسته، علاوتاً مرحوم استاد غلام محمد خدیم را مشوق بزرگ خود محسوب مینماید.

محمدالله وطندوست با نوشتن فرمایشی و دستوری هیچگاهی سر و کار نداشته، نظریات خود را بدون پرده پوشی در نوشته های خود انعکاس داده است. آثار و نوشته های وطندوست بصورت پراگنده در روزنامه ها و جراید کشور به چاپ رسیده، اما بصورت رساله تا هنوز اقبال چاپ نیافته است. نوشته هایی که آمادۀ چاپ است از این قرار است:

ـ سرگذشت سرخ، خاطراتی از حزب دموکراتیک خلق افغانستان

ـ از حیرتان تا تهران، جریان مهاجرت ناگزیر از وطن

ـ قصه های از غصه ها، مجموعۀ قصه ها و داستان ها

ـ سالهای عمر، بیوگرافی مفصل و کار کرد ها

ـ در مورد تاریخ جنبش ملی اسلامی افغانستان

ـ مجموعه مقالات در مورد ضرورت وحدت نیروهای ملی مترقی و دموکرات کشور

ـ در مورد تیموریان هرات، شامل ده مقالۀ مستقل.

محمدالله وطندوست در خارج کشور نیز با نوشتن مقالات و یادداشت ها با سایت های افغانی همکاری متداوم داشته و در «آریایی»، «سپیده دم»، «پندار»، «بولوت» و «مشعل» مقالاتش نشر میگردد. موصوف یادداشت های روزانۀ خود را که حاوی تبصره ها و نظریات او در مورد وقایع جاری کشور است، در فیس بوک به نشر میرساند.

محمدالله وطندوست در یورش طالبان در شمال کشور کتابخانه شخصی خود را که شامل دو هزار جلد کتب علمی، تاریخی، ادبی، سیاسی و اجتماعی بود از دست داده، مجموع مقالات و یادداشت های خود را نیز در این یورش از دست داده است که مایه تأسف همیشگی وی میباشد.

محمدالله وطندوست با گل جان وطندوست ازدواج نموده، ثمرۀ ازدواج شان شش فرزند صالح شامل چهار پسر و دو دختر است. او با داشتن هفت نواسه در کنار خانم و فرزندانش، خود را خوشبخت و سعادتمند میداند و از زندگی خانوادگی خود بی نهایت ممنون است.

استاد عبدالقیوم بیسد شخصیت فرهنگی و اجتماعی کشور دنیای فانی را وداع گفته به جاودانگی پیوست. استاد بیسد در بُعد هنری چنان قامت افراشته است که سالها ضرورت است تا برافراشته قدی جاگزین وی شود و راه او را در هنر به کمال برساند. رهروان و شاگردانش در عرصۀ تیاتر بیش از شمار است و همۀ آنان با جان و دل وی را دوست داشتند و یقیناً از نبود وی حسرت در دل دارند و برایش دعای خیر می کنند.

استاد بیسد بی‌تعصب و تبعیض هر آنکسی را که شمه‌یی استعداد هنری داشت به شگوفایی استعدادش مدد می‌رساند و تا حد توان می‌کوشید. چنین شخص، شخصیت هنری خود را در جامعه دریابد و از طریق هنر مصدر خدمت به هموطنانش گردد.

چندی قبل ضمن بازدید از کشور فرصت میسر شد تا در شهر باستانی هرات نیز توقفی داشته باشم و با چهره این شهر از نزدیک آشنا گردم.

شهر باستانی هرات که زمانی با خیابان های منظم ریگی، درختان کنار خیابان ها و جویبار های مملو از آب جلب توجه می کرد و آثار تاریخی و زیارتگاه ها در خارج شهر مسافران را به خود می کشاند، امروز بکلی چهره عوض نموده و به یک شهر کاملاً جدید تبدیل شده است. مسافری که ده، بیست سال قبل شهر را دیده است امروز از شناخت شهر عاجز می ماند و خود را در یک شهر کاملاً جدید و وسیع و با نفوس فوق العاده زیاد می بیند.